دلم گنجینه ی جفا شده است

    از خار و گُل

  پای بباید کشید برون

     همچون نسیم

        از این دیار...

  شمع جانم شدی و

     دل رو به آتش زده ای

   عشق روحم گشتی و

     درد درونم شده ای...

  صحبتت ای یار خوش الحان من

        ورد هر لحظه شده در دل من

 حال که رفتی از برم

    دست به جهان نمی دهم...

 قرار دل بودی ای مهر آفرین

    به فصل رفتنت، بردی آرام از دلم...

اگر خواهی که روزی مرادی دهی مرا

   بدان کُشته مرا دوری و فراق تو...

لاله ای بشکفد از آه درونم؛ ای دوست!

      چون رسد فصل بهاران در نگاهت؛ ای دوست!...

 ای گل رؤیاییم،

     یادی از داغ دل دردناک من بکن

        شاید آن روز، وفایی بشکفد در دل تو

   و

    " بیایی و خاک "تنها" را بیابی"    ( م.ت )

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: